Die wöchentliche Plattdeutsch-Kolumne von Heiko Kroll
Veröffentlicht am 22.09.2023 / 00:01
Stellt sick vör, de UN-Seekerheitsrot röppt to’n Dreepen op un keeneen geiht hen. Tscha, wenn to de Konferenz in düsse Week würkli keeneen no New York kom‘ weer, denn harr dat ganz scheun wat inspoort. So weern ’n ganzen Barg Fleegers ni üm de Welt suust, dat harr keen Hotelkosten geeven, keen Polizei un Persoon‘schützers harrn betohlt warrn musst un so wieder.
Harrn de Lüüd, de dor över ’n poor Stünnen de Luft in de UN-Zentrale in Manhattan warmsabbelt hebbt, ehr Reeden eenfach in de Norichen un in’t Internet veröffentlicht, denn weer dor datsülbige bi rutkom‘: Ni veel.
Klor, de Völker, de sick de Konferenz överall op de Welt ankeeken hebbt, weern wiss beindruckt vun dat, wat dor vertellt wurr. Dat eene Volk mehr, dat annere Volk weniger.
Leider hebbt de Völkers dor overs nix to mellen, sünnern blots dree Hannenvull vun Volksvertreders, de dor mit ehr Delegatschoon‘ anreist.
Weil dat overs jümmers noch so is, dat de Vetomächte Frankriek, China, Groot Britannien, Russland un de USA so un so allns wechbügeln künnt, wat dor besloten ward overs ehr ni in Krom passt, kann man sick den ganzen Snurrkrom ook schinken.
Un de Vertreders vun de Länner, de ni jüst to de teihn wesselnden Mitglieders blang de Vetomächte heuert, dörft sick dat Gesabbel vun de Toschuuer-Tribüne ut anheuern.
Nu hett Selenskyj ut de Ukraine all dat ook scheun op’n Punkt bröcht, overs nützt hett ook dat nix.
Un vun dat Geld, dat de dorste Konferenz verbrennt hett, harr man ook ’n Schwung Kinnergoorns buun oder goode Lehrers betohln kunnt, de överall so dringend bruukt ward.
Un wat seggt uns dat? Lüüd, de mit Staatsfleegers anreist un in gepanzerte düstere Autos dör de Gegend fohrt, sünd anschiend ni klööger as annere. Se hebbt blots de Lizenz to’n dumm‘ Tüch moken. Un se hebbt mol weller ’n richti düüred Theoterstück för ’n handverlesened Publikum opföhrt.
Mi dücht, de Kroon‘ vun de Schöpfung as de de Minsch sick so gern beteekend, is ganz scheun ramponeert, un in de dorste Kroon‘ fehlt vun Dag to Dag mehr Tacken...
In düssen Sinn