De Döschkassen

Beschreibung der Episode

Man ward je ni jünger, ne. Fröher heff ick mol dacht, wat dat bi mi anners kom‘ wurr. Keem overs ni so.
Un weil ick mi mit de Johrn je al dat een‘ oder annere Mol mit Mediziners ut’neensett heff, bün ick dorop kom‘, dat ick mi gesünner ernährn will.
Nu weet man op dat Gebiet je ni, wat richti un wat verkehrt is. Man kann je ni dat eene Leven lang blots Gemüse eeten, üm datsülbige Leven nochmol vun vöör antofangen, dorbi overs wat ganz anners to eeten.
So harr man twor ’n wunnerborn Vergliek, dat geiht overs leider ni. Also mutt man sick op dat verloten, wat de Dorsten vertellt, de seggt, dat se sick dormit utkinnt.
Also heff ick rescherscheert. Un bi mien Rescherschen bün ick jümmers weller op den Begriff „hochverarbeitet“ stött. Dorbi geiht dat üm hochverarbeidete Levensmiddels. De schüllt blang to veel Zucker un to veel Solt nömli ook ni so gesund ween. So heff ick wieder Reschersche dreeven.
Hochverarbeidt sünd nömli ni blots Deepköhlpizza, also Mafiatorte ut’n Froster oder den mehrsten Knabberkrom. Nä. Hochverarbeidt sünd ook Mettwuss un alle Oarten vun Brot.
Bi so tehmli jede Wuss ward dat Fleesch dör’n Wolf drückt un mit düt un dat in‘ Kutter tosomröhrt un so wieder. Bi Brot ward dat Korn mohln un jüst so mit düt un dat tosommischt, üm no mennige annere Schreed ennli in Backoben to kom‘.
Ünnern Streek kann man seggen: Wenn man keen‘ hochverarbeidete Levenmiddels eeten will, denn mutt man den Kohl direkt vun’t Feld freeten oder ’n Swien op de Koppel in Mors bieten, wenn man mol Schinken hebben will. Hmm. Ganz scheun figeliensch. Annerlei, ick versöch wiederhen gesund to leven.
Nu warr ick je overs nie rutfinnen, wat ick mit mien Idee vun gesunned Eeten richti legen heff. Un an’t Enn ward ook mi de grimme Snitter holn, dormit ick mi de Hunn’bloom vun ünnen bekieken kann.
Wenn ick denn overs in’t Gras beeten heff – dat steiht al fast – denn warr ick mi inäschern loten.
Un dormit warr ook ick sülm toletzt „hochverarbeidt“ ween…

In düssen Sinn