De Döschkassen

Anmerkungen

Op Platt heuert sick Menniged je veel fründlicher an, as op Hochdüütsch, ne. Besünners, wenn twee sick in de Flicken hebbt un sick gegensiedi anpöbelt un utschellt, denn heuert sick dat an, as wenn de beiden sick an un för sick doch gern hebbt.

Wenn een dat to’n Bispeel ni so genau mit de Wohrheit nehm‘ deiht, denn is se oder he ’n „Tüünbüddel“. Un wenn een ni stillsitten kann un een op’n Geist geiht, is dat ’n „Jiddelbüddel“. Söcht een jümmers blots Stried un kann anner Lüüd ni tofreeden losten, is dat ’n „Stenkerbüddel“. Un löppt een anduuernd rin un rut, is dat ’n „Köterbüddel“.

Op Platt is man interessanterwies oftmols irgendeen „Büddel“. Dat mutt overs ni jümmers böös meent ween.

So hett mien Madam, as unsen Lütten noch recht wat lütter as hüüt weer, mol ganz leev to em seggt, as he morns bi uns ünner de Deek kroopen is: „Na mien lütten Schietbüddel.“

Do keek he ehr mit ’n ganz kruused Gesicht an un säh: „Was? Kleiner Scheißbeutel?“

Tscha, Platt is no Hochdüütsch even ni jümmers afwartskompatibel. Veele plattdüütsche Snacks kann man ook gor ni op Hochdüütsch översetten, op jeden Fall ni mit so weni Wöörd.

„Dor sitt keen Arg bin“ is so Snack. Wenn man all dat, wat dormit meent is, op Hochdüütsch to’n Utdruck bring‘ will, denn mutt man sich ’n beten mehr Tied nehm‘.

Overs trüch no‘t Pöbeln. Wenn man sick mit ’n annern richti dull vertörnt hett, denn kann man sick dorto henrieten loten, „kleih‘ mi an Mors“ do gröln. Dor seggt man op Hochdüütsch je ganz wat anners to, wat sick veel schabbiger anheuert.

Overs de Vörgang, to den dorbi op Hochdüütsch opfordert ward, is je ook ’n annern. Dat hett wat mit de Tung un den Achtersten to dohn. Fürchterli. Op Platt schall de anner een je an Mors „kleihn“, wat man mit de Hand moken kann. Un wenn man dat will, kann man sick dorto je sogor Handschen antrecken.

Sick op Platt to strieden, is also ni blots fründlicher, sünnern, besünners wat de dorste Pandemie angeiht, ook veel hügienischer...